DUŻE PE & ZBYLU - MIXTAPE 1

I'N'I 2013

1. Słowa i Muzyka 
2. To Nie Tak / Polska
3. Alkopolizm 
4. Myśli Strumień (Emma Dax Cover)
5. Wizja Emerytalna   feat. IGORILLA, KFIAT, NOMAD, PARKER, PROCEENTE, PUDEL, SKAJSDELIMIT
6. Nie Budźcie Mnie W Niedzielę Przed Szesnastą   feat. EARL JACOB
7. Uciekający Czas (Emma Dax Cover)  
8. Utwór Motywacyjny Dla Początkujących Raperów 
9. Równanie Szczęścia
10. Gram Swoje
11. Góra / Dół
12. Hepi Tajm

    Wiadomość, że Duże Pe wydaje znowu rapowy album, zelektryzowała fanów, którzy pamiętają i 'Sinus' i 'Zapiski z życia na terytorium wroga' oraz wspólną płytę z DJ Spox'em i tęsknili za charakterystycznym stylem rapowania Pe, którzy mieli dość jego masalowo-drumnbassowych i innych wycieczek. To mikstejp, oparty na znanych wcześniej podkładach od Zbyla i znanych czasem trakach od Pe.
    Złośliwi twierdzą, że Zbylu ma w warsztacie tylko jeden bęben, dlatego jego perkusje są ubogie. I niestety, coś w tym jest, bo perkusje brzmią tu niemal jednakowo przez całe trzy kwadranse. Pies trącał perkusje, jeśli reszta jest dobra. A tu jest... średnia. W sumie są to numery już gdzieś słyszane - wszak jest to mikstejp. Pe wziął od Zbyla bity użyte już kiedyś przez innych rapperów, czy to na oficjalnych płytach, czy na takiej np. 'Wizji lokalnej Warszawa' - swoją drogą chyba najlepszy na albumie. Ale muzyka, jeśli mam być szczery, jest dość nijaka. Takie klasyczne granie, nieco bezpłciowe i wyświechtane, bity poskładane raczej bez wyobraźni i zupełnie zwyczajnie. Ot, bity. Na skreczach siedzi młodzian DJ Flip, który może i zna się na rzeczy, ale do 'Wizji emerytalnej' pasuje jak wół do karety, bo przecież wszyscy rymujący są na scenie dłużej, niż Flip w ogóle żyje... Ale to tak na marginesie.
    Nie powiem, żeby Pe mnie jakoś specjalnie zaskoczył, czy zachwycił w swoim powrocie. Ok, miło znowu usłyszeć jego głos i nienaganny flow, dobrze posłuchać jego gadek, ale... Nie wiem, może te podkłady wszystko spłyciły? Mamy tu wprawdzie trzy znane wcześniej numery: jeden z Sęk Że, a dwa z Emmy Dax, ale reszta jest zupełnie premierowa - oczywiście w sferze lirycznej. Jasne, że znalazłem tu kilka kawałków, które są bardzo fajne: Alkopolizm, Nie budźcie mnie..., czy Wizja emerytalna - całkiem przewrotny posse trak, na którym Pe zgromadził (dla kontrastu dla wizji lokalnej z młodymi rapperami) starych wyjadaczy sceny rap: Proceente (fajny, emerycki tekst), Echo (czyli Pudel i Parker), Igorilla (pokazujący nieco inną twarz niż w Mama Selita, czy Polskim Karate), Kfiat - Człowiek Orkiestra, Skajsdelimit (również dobre wersy!), czy w końcu Nomad, znany z Palmy Nagrania (dawnego Układu Warszawskiego), który wprawdzie nie wiem, co tu robi i skąd się wziął, ale dał tu bodaj najlepszą zwrotkę. Gościnnie występuje tu jeszcze Earl Jacob, co jest również dość trafionym wyborem. I w zasadzie wypada powiedzieć, że mikrofon wypada dużo lepiej od konsolety.
    Powrót Pe do rapu udał się... po japońsku, czyli jako-tako. Może lepiej by to brzmiało na innych bitach? Może nawet od Zbyla, ale jakiś nowych? Nie wiem, zobaczę, co przyniesie część II owego mikstejpu. I ciekawe, co nowego wymyśli Pe. Na razie, poza trzema jaśniejszymi momentami, jest średnio.

OCENA: 4-\6

ODSŁUCH