1. Styl Wierny Wzorcom
2. Cisza
3. Czym jest?
4. Duchowa niezależność
5. W amoku feat. KRUSZON
6. Dajesz dajesz! feat. ZONK WPL
7. Cienie feat. POLUCH AWN
8. Diabelska ingerencja
9. Oaza szczęścia feat. GOZDA, FILIP, OLSEN AWN
10. Pamiętam feat. BEDNAR
11. Drzwi feat. HINOL
12. Między grzechem, a uczynkiem
Młody i BeDe wywodzą się ze znanej nie tylko w Inowrocławiu grupy AWN. Połówka wspomnianego crew właśnie nagrała już drugi album i, jak mi się wydaje, płyta została przyjęta w sieci bardzo przychylnie. Dlatego z zainteresowaniem zabrałem się za słuchanie.
Najwięcej do powiedzenia w kwestii muzyki ma niejaki 333 ze składu RWZ, który choć może nie jest za bardzo rozpoznawalny jako producent, ale SWW powierzyli mu produkcję 1\4 albumu. Tyle samo miejsca dostał znany wszem i wobec z kreowania ulicznego brzmienia NWS. Oprócz nich na bitach mamy takie osoby, jak Małach, Wits, RadoHa i Wasiu M.Brion. I co? Niestety jest to kolejna uliczna produkcja, która nie wnosi do gry zupełnie nic. Syntetyczne brzmienia Małacha, smętne smyki, nostalgiczne pianinka - w kółko to samo, ktokolwiek nie robił tych bitów. Ok, przyznam, że jedynym producentem, który wyłamuje się ze schematu to Wits w 'Czym jest?' i 'Oaza szczęścia', który jednak położony został totalnie przez gości. W niczym to nie pomaga, podobnie, jak mało wykorzystane skrecze od BDZ. Typówka.
Mogłem łudzić się, że Młody i BeDe bęDą oryginalni, ale, jak mawiał japoński klasyk - 'nichuja!'. Przeciętne flow, przeciętne głosy, przeciętna technika, przeciętne teksty. Musiałem to powtórzyć aż cztery razy. Wprawdzie ten 'rap to nie paździerz w czarnej beemce', ale pamiętaj, że kiedy bestia cię opęta, droga prowadzi na cmentarz', 'bo rap to kłopoty, to nie tralala'. Niestety, o ile powyższe cytaty są jeszcze w miarę typowe, to nie mogę przejść bez emocji nad wersem 'swego brata ruchasz? Czeka kontrreakcja'... Jak długo by chłopcy nie nagrywali (z 6 lat będzie), to przez ten czas niewiele się nauczyli i jak na razie doszli do poziomu 'w miarę'. A to mało. Goście wyjęci są dokładnie z tej samej szufladki, choć Olsen AWN bije wszelkie rekordy chujowości i kiedy słuchałem jego jednej jedynej gościnnej zwrotki, aż mnie skręcało. Dobrze, że chociaż znalazł się tu Hinol z Polskiej Wersji, bo przynajmniej on jest inny niż reszta i nie ginie w tej mało smacznej zupie.
Jest to kolejna, wybitnie sztampowa produkcja, zarówno pod względem muzycznym, jak i liryczno-stylowym. Taka sama, jak setki im podobnych. Płyta na raz i do kosza historii. Zdaję sobie sprawę, że są fani tego brzmienia (wszak ktoś to ciągle propsuje i kupuje, tak?), ale ileż można tłuc tego samego? Niestety, w tych Wersach nie ma Siły, czuję tu tylko bezsilność...
OCENA: 2+\6
