DEMIA DOBERMAN - A.K.A.DEMIA

PRO 2015

1. Intro: Doberman   feat. TOMASZ HARDY
2. „Braggastarter”   feat. PABLO 
3. Kiedy?    
4. Gdzie Nie Dociera Światło   feat. WIŚNIA, KWASU
5. Nie Może Wiecznie Padać feat. BROOKLYN'S KID, THE ARTIST  
6. Paliwo Dla Śmierci (Road Runners Anthem)
7. W Czasach Jutra   feat. NIXON, WHIP
8. ODBIERZ!
9. Tu Się Wychowałem   feat. NIXON, MADZIAŁ, BLAZZE, ZIELONY, KRYNIO, WHIP, GBK 
10. Moją bronią jest miłość   
11. Teoria Chaosu   feat. MARTYNA BARANOWSKA  
12. Gramatura D.M.A.   feat. Dj Czajnik(prod. GRUkillerBeats)
13. Wznoszę Toast     melon
14. Tylko w Twoich Rękach pt. 2   feat. RAFAŁ SKOCZEK      poszwixxx

    Prawdę mówiąc, nie śledziłem akcji PRO Records i nie specjalnie interesował mnie ich konkurs. Ale skoro wpadła mi w łapy płyta Demii, to musiałem sprawdzić - Demia Doberman to jeden z siedmiu laureatów PRO Testu, rapper obecny w rockowo-rapowym Demia Doberman Live Band i paru innych projektach. I przyznam, że im dalej czytałem o gościu, tym bardziej mnie intrygował ten materiał.
    Zgodnie z proweniencją Dobermana i jego macierzystej kapeli rockowej, muzyka jest tu dość ostra - co wcale nie musi oznaczać, że gitarowa. Większość podkładów wyprodukował niejaki Ananda i jeśli już ktoś, to właśnie on tutaj będzie przemycał te rockowe wkręty ('Braggastarter' - choć to raczej sprawka Pablo, gitarzysty ze składu Dobermana), jednak z drugiej strony umie on popełnić i nowoczesny podkład, a nawet klasyczny. Wszechstronny, normalnie, a w dodatku utalentowany. Parę pozostałych bitów pochodzi od Melona, GFR 303, GRU Killer Beats i Poszwixxxa. Melon podał bardzo fajne, klasyczne podkłady, takie w nowojorskim stylu, zwłaszcza dobry jest 'Kiedy?' z wywołującym ciarki zsamplowanym refrenem wokalnym. GFR303 za to wstawił trzy bardzo energetyczne i szybkie, dość nowoczesne i elektroniczne traki, które jednak bujają całkiem fajnie, no może poza skręconą nieco za bardzo 'Teorią chaosu', gdzie dzikie harce syntetycznych rzężeń przetykane są regałowym luzem. Mają taki nieco riddimowy wajb. Bit Poszwixxxa z Fabuły jest tu akurat jednym ze słabszych i nudniejszych - choć ratuje go wokal Demii. Na wosku znajdą się DJ Czajnik i DJ Bambus. 
    Demia ma fajny styl, umie przyspieszać i zagęszczać wersy bez straty tempa i seplenienia. Owszem, czasem coś się tam omsknie, ale zasadniczo nie ma to większego wpływu na odbiór rapu. Stylistyka jest najmocniejszą stroną Demii, który potrafi również zaśpiewać, bo teksty są bardzo przeciętne - choć jakoś specjalnie nie kłują w uszy, to jednak przez nie przelatują i musiałem się mocno skupiać, żeby chwytać wątek. Bo choć są pomysły, są tematy, ale treść jest totalnie obojętna, niezależnie od tego, czy jest to bragga, czy jakiś temat zaangażowany. Goście... No są, najciekawiej wypadli ci nowojorscy, czyli białas o polskich korzeniach: Brooklyn's Kid i jego kumpel, The Artist. Cała reszta jest równie przeciętna, co Demia, a nawet słabsi, zwłaszcza nijaki Nixon, drugi rapper DDLB.  No dobrze, dobrze, w 'Tu się wychowałem' Nixon pokazał, że wcale nie jest taki słaby :) Zresztą, cały posse track jest całkiem fajnym hymnem ku czci Świdnicy. Takich lepszych numerów jest tu parę: 'Nie może wiecznie padać', 'Kiedy?, 'Wznoszę toast', czy 'Gramatura D.M.A.', gdzie Demia przyspiesza z rymowaniem dobrze poza limit prędkości. Ogólnie? Przeciętnie, acz pomysłowo.
    Najlepsza ze wszystkiego jest muzyka: na pewno najbardziej weszły mi podkłady Melona, ale przecież Ananda nie stoi gorzej, że nie wspomnę o GFR. Gorzej jest z Demią, który potrafi nawinąć, ale nie bardzo ma co... Są tu patenty, płyty słucha się dobrze i w sumie warto ją sobie zbadać, bo wpada w ucho.

OCENA: 4\6